“Jaarclubs kunnen de organisatie voor hun lustrumreis – een unieke ervaring vereist – uitbesteden aan speciale bureaus. Ze betalen gerust 3000 euro per persoon. ‘ze willen wat ze op instagram hebben gezien.’“
Groots uitpakken
Een week kamperen in Zuid-Frankrijk of een huisje huren op de Veluwe: dat volstaat niet als vakantie voor de meeste jaarclubs en disputen van studentenverenigingen. Nee, voor hun lustrumvakantie, een reis die ze traditiegetrouw eens in de vijf jaar maken, wordt vaak groots uitgepakt. “Je hebt jaren met elkaar gestudeerd en ziet iedereen niet meer wekelijks. Niet iedereen woont in De Pijp,” zegt Wouter Hofstee (27), reünist bij Vindicat, het Groninger Studenten Corps. “Zo’n reis brengt je dichter bij elkaar.”
Dus ging Hofstee twee weken met zijn club op vakantie naar Kenia. Kosten: 2700 euro per persoon. “Iedereen werkt. Dus voor de meesten was het niet moeilijk geld bijeen te krijgen.” Hofstee kijkt niet op van dit bedrag. “Ik vind het relatief veel geld, maar niet als je ziet wat we ervoor kregen. Er was een eigen kok mee en we hadden een chauffeur die dag en nacht op ons wachtte.”
Minder geld uitgeven of een vakantie dichterbij zoeken behoort niet tot de opties. “Het hoort bij de tijdgeest. Elke jaarclub gaat naar een vette locatie,” stelt Hofstee. “En dit soort activiteiten vind je niet op andere plekken. Je kunt in de kroeg niet zeggen: we gaan twee weken naar Ibiza.”
Maartje Gielen (28) die met haar dispuut van Lanx – het corps van de Vrije Universiteit – op lustrumreis ging naar Jordanië, herkent dit. “Wij vonden het eigenlijk niet nodig om buiten Europa op vakantie te gaan, maar binnen onze vereniging hoort dat. Ik merkte dat sommige dispuutsleden dit écht wilden. Ik weet niet waar het vandaan komt, misschien heeft het ermee te maken dat het indrukwekkend klinkt. Je wilt iets unieks.”
Geiten slachten
JC Steen, de jaarclub van Hofstee, schakelde hulp in voor het boeken van de lustrumreis. Nieuw opgezette bedrijven profiteren ervan. Zo is Charles Witlox (27), oud-lid van het Utrechtsch Studenten Corps, in 2014 naar Kenia verhuisd om er lustrumreizen te organiseren met zijn bedrijf Charlie’s Travels. Hij heeft inmiddels 23 mensen in dienst en betitelt zichzelf als professor op het gebied van lustrumreizen. “Zelf heb ik ook een lustrumreis gemaakt. Ik weet dus precies wat mensen zoeken,” zegt Witlox. “Ze zullen het niet zelf zeggen, maar die clubs zijn vooral op zoek naar verbroedering. Ze willen iets nieuws met elkaar beleven en het daar over dertig jaar nog steeds met elkaar over hebben.”
Charlie’s Travels biedt reizen naar verschillende landen in Afrika aan. “We organiseren reizen naar Oost-Afrika, Tanzania, Kenia. Ook zijn er vrouwenjaarclubs naar Mozambique en Swaziland geweest. Ik probeer Ethiopië op de kaart te zetten; dat land is mijn favoriet, maar daar is helaas geen strand.”
Hofstee is met zijn club pas enkele weken terug uit Kenia en geniet na van de reis. “Het was een unieke ervaring. We hebben gekampeerd op enkele meters afstand van nijlpaarden. We zijn op een safari geweest en hebben leeuwenwelpjes en cheeta’s gezien. Deden een vijfdaagse trekking met een kok die onderweg geiten slachtte voor het avondeten. Sjeesden op motoren dwars door de woestijn terwijl er giraffen langs ons renden. Om daarna te eindigen in een villa aan het strand, om bij te komen.”
Lustrumreizen midden- en Zuid-Amerika
Meer reisorganisaties hebben lustrumgangers als doelgroep. Zo zijn de vrienden Sascha Wolff (29), Kees Vermunt (27), Jelle Tax (28) en Teun van Casteren (27) naar San Juan del Sur in Nicaragua verhuisd, waar ze elf maanden geleden Lustrumfiesta oprichtten. Ze organiseren lustrumreizen in Midden- en Zuid-Amerika. De helft van dit viertal was lid van het Amsterdamsch Studenten Corps.
“We kwamen disputen en jaarclubs tegen die via een reisorganisatie in Nederland hadden geboekt,” zegt Wolff. Volgens hem sloegen die organisaties de plank mis. “Ze beklommen nét de vulkaan in Antiqua met minder mooi uitzicht,” zegt Vermunt. “Of ze gingen op de verkeerde dag naar San Juan del Sur, waardoor ze Sunday Funday – een feestdag – misten.” Ook zaten de groepen naar het idee van de jonge ondernemers net niet in het leukste hostel. Vermunt: “Wij hebben de reizen geperfectioneerd.”
Fear of missing out
Volgens de mannen is het niet makkelijk om zelf een reis samen te stellen in Midden- of Zuid-Amerika. “Je moet bijvoorbeeld 3000 euro overmaken naar een busbedrijf dat niet eens een website heeft,” zegt Vermunt. “We hadden ooit een groep die zelf een accommodatie had geboekt. Dat was uiteindelijk het enige dat niet deugde. We hadden een van hun hotels online gezien, en dat zag er prima uit. Maar toen we langsgingen, bleek het hotel eruit te zien als een gevangenis en in een achterbuurt te liggen.”
Lustrumfiesta krijgt soms de idiootste verzoeken. “Mensen willen wat ze op Instagram hebben gezien. Ze hebben last van fomo – fear of missing out,” zegt Wolff. “Soms komen mensen met achterlijke activiteiten. Zo vroeg een groep jongens of ze met machinegeweren een boom om konden schieten.”
Rambus
Jaarclub Ram van het Delftsch Studenten Corps (DSC) was eveneens op zoek naar een unieke ervaring. “We waren met clubgenoten al een paar keer op vakantie geweest,” zegt Olaf Nap (27) van JC Ram. “Toen hebben we een roadtrip door Portugal gemaakt en gezeild door Kroatië. We vroegen ons af wat deze reizen nu zo goed maakte. Het verplaatsen, ontdekten we, maar dan wel in een gezamenlijk voertuig. Dus dachten we: zullen we nu een vliegtuig kopen? Of een bus?”
Het werd dat laatste. Drie van de mannen haalden hun groot rijbewijs en ze kochten een dubbeldekker. In de zomer van 2012 reed de jaarclub, bestaande uit zestien mannen, ermee van Delft naar Istanboel. “We hebben er eerst maanden aan geklust. Bovenin hebben we de stoelen eruit gehaald en er stapelbedden in gezet. Beneden hebben we vier zitjes gemaakt zodat je gezellig met elkaar kunt kletsen, en tv’s geïnstalleerd. Achterop hing een basketball court zodat we op de parkeerplaats konden basketballen.” Zo reden ze met hun ‘Rambus’ en hun mascotte, een Japanse vechtvis genaamd Rambo, drieënhalve week door Oost-Europa.
Ook aan deze reis hing een ‘boven modaal’ prijskaartje. De ‘Rambustrum’ door Oost-Europa kostte 3000 euro per persoon, en daarnaast moesten de deelnemers nog zelf dingen betalen op reis. “Je weet dat je op lustrumreis gaat en dat die reis je veel geld gaat kosten. Het is ook nu of nooit,” zegt Nap. “Als je ouder bent, heb je geen tijd meer om zo’n lange reis te maken.”
Of zo’n reis niet goedkoper en dichter bij huis zou kunnen? “Waarom gaan mensen backpacken in Zuid-Oost-Azië en niet gewoon rondreizen in Europa? Die reizigers geven op een backpackvakantie ook veel geld uit. Hetzelfde geldt voor jaarclubs; het moet extremer.” En gaan de jaarclubs de volgende keer weer op een lustrumvakantie? Voor JC Ram is het alweer bijna tijd. Nap: “De reis moet de Rambustrum gaan overtreffen, maar dat wordt nog lastig.”