Klimmen, Klauteren.. What a view!
Jullie zijn al even onderweg. Onder je voeten gaat de grond steiler omhoog, je zweet je inmiddels kapot, dus je bent blij met de schaduw die je vindt onder steeds dichtere bebossing. Hoewel het daardoor aangenamer wordt, is dit wel de fase waar de zwakkeren onder jullie beginnen te klagen en de frequentie aan pauzes toeneemt. Langzaamaan komen jullie steeds dichter bij de top en dan zie je het ineens lichter worden. Het dak aan bomen boven jullie hoofd verdwijnt en de zon komt jullie tegemoet. Een laatste stukje klauteren over de rotsen… en dan is de finish bereikt! Het gevloek, het gezweet en de blaren zijn onmiddellijk vergeten: What a view!